Wat is de Locarno classificatie?
De Locarno-classificatie, waar ook wel naar wordt verwezen met Classificatie van Locarno, is een internationaal indelingssysteem. Net als de Nice classificatie voor merken helpt dit systeem tekeningen, ontwerpen en designs te classificeren. Echter dienen de twee niet hetzelfde doeleinde. Tot de Locarno classificatie werd in 1968 in de gelijknamige Zwitserse stad besloten door de leden van het Verdrag van Parijs ter Bescherming van Intellectueel Eigendom. Men gebruikt het systeem bij de registratie van industriële ontwerpen, die net als merken onder het intellectueel eigendomsrecht vallen.
Wie gebruikt de Locarno classificatie?
De Locarno classificatie wordt gebruikt door alle lidstaten van het Verdrag van Parijs ter Bescherming van het Intellectueel Eigendom. Zo gebruiken onder andere OAPI, ARIPO, BOIP, EUIPO en WIPO het classificatiesysteem in hun registers en publicaties. De Locarno classificatie is tot op heden reeds enkele keren herzien door het comité van experts. In de huidige versie, die online verkrijgbaar is, zijn alle aanpassingen die tot nu toe zijn gedaan, opgenomen. De lijst van goederen staat in handige alfabetische volgorde, ongeacht de klassen en subklassen waartoe de industriële ontwerpen behoren.
Een classificatiesysteem met een zeer duurzaam karakter
Door de EUIPO, het Bureau voor Intellectuele Eigendom van de Europese Unie, is een lijst van goederen samengesteld die gebaseerd is op de Locarno classificatie. Deze lijst noemt men de EuroLocarnolijst. Het is dus geen onderdeel van Locarno, maar daarop gebaseerd. Wil je de registratie van een industrieel ontwerp aanvragen, dan wordt het aangeraden gebruik te maken van de termen die in een van beide lijsten zijn opgenomen. Zo verloopt de inschrijfprocedure sneller omdat vertalingen niet nodig zijn. Ook het zoeken in de databanken wordt zo makkelijker. Het classificatiesysteem is dusdanig uitgebreid dat kan worden gesteld dat deze een zeer duurzaam karakter heeft.
Een systeem bestaande uit 32 verschillende klassen
Alle leden van het Locarno-Verdrag worden geacht het aantal klassen en subklassen in hun officiële documenten en publicaties ten behoeve van de deponering en registratie van merken te gebruiken. Het systeem omvat in totaal 32 klassen, die elk over een verschillend aantal subklassen beschikken. Zo is de eerste klasse bijvoorbeeld bedoeld voor voedingsmiddelen, klasse 7 voor huishoudelijke artikelen, klasse 17 voor muziekinstrumenten en klasse 30 voor verzorgings- en onderhoudsproducten voor dieren.
Subklassen
Zoals genoemd bestaat elke klasse eveneens uit verschillende subklassen. Dit maakt het zoeken en categoriseren nog eenvoudiger, omdat dit op deze manier zo specifiek mogelijk kan gebeuren. Neem bijvoorbeeld klasse 5, die staat voor: ‘stukgoederen van textiel; natuurlijke stoffen of kunststoffen; leder’. Deze klasse is vervolgens opgedeeld in tien subklassen: 1) garens, 2) textielstoffen, 3) andere weefsels of kunststoffen, 4) vilt, 5) behang, linoleum en soortgelijke materialen voor bekledingsdoeleinden, 6) kant, 7) borduurwerk, 8) linten, galons en ander passementwerk, 9) leder en kunstledersoorten en 10) diversen.
De Locarno classificatie is niet verplicht als hoofdclassificatiesysteem
In het Verdrag van Parijs (wereldwijd zijn meer dan 170 landen lidstaat) zijn belangrijke aspecten van industrieel eigendom geregeld. De Locarno classificatie werd sinds zijn ontwikkeling meerdere keren herzien. In januari 2021 trad de nieuwe, meest recent herziene editie in werking.
Waar het gebruik van de Nice classificatie voor de indeling van goederen en diensten verplicht is bij het aanvragen van een merkregistratie, is dat voor de Locarno classificatie niet het geval. Elk lid van het Locarno-Verdrag mag zelf bepalen of het deze classificatie als hoofdclassificatiesysteem gebruikt, of dat het de Locarno classificatie als ondergeschikt systeem inzet.
Taalonafhankelijk zoeksysteem
De Locarno classificatie maakt het je mogelijk om geregistreerde ontwerpen te organiseren en het makkelijker maken om deze te doorzoeken. Het zoeken met behulp van dit classificatiesysteem heeft als groot voordeel dat het taalonafhankelijk is. De 32 klassen tellen in totaal 237 subklassen. Wil je bijvoorbeeld een nieuw prototype auto-ontwerp registreren, dan zoek je in klasse 12 (voertuigen) in subklasse 8: auto’s, bussen en vrachtwagens.
Gebruik van de exacte termen zoals in het classificatiesysteem geformuleerd
De modelaanvraag die je bij de betreffende overheidsinstantie indient, moet een productaanduiding bevatten. Dat houdt in dat je als aanvrager van een model specifieke waren moet aangeven. Je moet dus definiëren waarvoor je het wilt gaan gebruiken. Je gebruikt hiervoor exact de termen die in de Locarno classificatie zijn opgenomen. Het primaire doel van dit systeem is dan ook het vergemakkelijken van het zoeken. Het specificeert, in tegenstelling tot merkaanvragen, niet de beschermingsomvang van een registratie.
De voordelen van dit systeem
Het belangrijkste voordeel van de Locarno classificatie is dus dat het zoeken in de database eenvoudiger wordt. De heldere structuur zorgt ervoor dat je niet zomaar iets over het hoofd kunt zien. Behalve het zoeken in klassen kun je ook alle opgenomen ontwerpen zoeken op alfabetische volgorde, ongeacht de klasse waartoe ze behoren. Een tweede pluspunt van de Locarno classificatie is dat herclassificering niet meer nodig is wanneer documenten op internationaal niveau worden uitgewisseld. Nieuwe edities van het classificatiesysteem worden elke twee jaar op 1 januari in werking gesteld. Zes maanden daarvoor is de vroege publicatie al online beschikbaar.
