Alles wat je wilt weten over het certificeringsmerk
Het certificeringsmerk is het meest recente merktype dat in de Benelux wordt gebruikt. Sinds 1 oktober zag dit merk op Europees niveau het levenslicht en op 1 maar 2019 ging deze ook in de Benelux van kracht. Tot die tijd bestonden certificeringsmerken niet. Het certificeringsmerk geeft aan dat een product of dienst gegarandeerd aan bepaalde kenmerken voldoen. Dit kunnen alle denkbare kenmerken behalve de geografische herkomst zijn. Wil je een certificeringsmerk laten registreren, dan dien je de aanvraag hiervoor vergezeld te laten gaan van een gebruiksreglement.
Veranderde regelgeving sinds 1 maart 2019
Het certificeringsmerk is dus een nieuw merk. In het dagelijks leven wordt er ook wel met de term ‘keurmerk’ naar verwezen. Tot 1 maart 2019 vielen deze merken nog onder de categorie collectief merk. De regelgeving rond het oude collectieve merk is sindsdien ook aangepast. Een certificeringsmerk garandeert dat producten of diensten aan bepaalde kenmerken voldoen. Ze zijn bijvoorbeeld op een bepaalde manier geproduceerd of voldoen aan specifieke kwaliteitseisen. Veel merken die vroeger als collectief merk konden worden aangeduid, zijn sinds 1 maart 2019 een certificeringsmerk.
De nieuwe situatie: het nieuwe collectieve merk versus het certificeringsmerk
Om de nieuwe situatie sinds 1 maart 2019 te verhelderen, zie je hieronder de verschillen tussen het collectieve merk en het certificeringsmerk op een rijtje:
| Collectief merk | Certificeringsmerk |
| Toont aan dat producten en/of diensten van een bedrijf komen dat bij een bepaalde organisatie/vereniging is aangesloten | Toont aan dat producten en/of diensten aan bepaalde eisen voldoen |
| De houder is een vereniging of een publiekrechtelijk rechtspersoon | De producten en diensten mogen niet door de houder zelf op de markt worden gebracht |
| Het merk kan een geografische herkomst aanduiden | Het merk kan de geografische herkomst niet garanderen |
Een voorbeeld van een certificeringsmerk: Woolmark
Een bekend voorbeeld van een certificeringsmerk is Woolmark. Dit merk mag een producent op basis van een licentie gebruiken wanneer zijn wol en daaraan gerelateerde producten aan bepaalde vereisten voldoen. We hebben het dan over bijvoorbeeld producenten van kleding, maar ook tapijten, beddengoed en meer. Woolmark is een handelsmerk van AWI, de Australian Wool Innovation. Sinds de lancering ervan in 1964 is het op al meer dan vijf miljard producten toegepast en is Woolmark uitgegroeid tot het wereldwijd meest herkenbare textiellabel. Eén van de vereisten is dat er 100% scheerwol wordt gebruikt.
Certificeringsmerk FSC
Een ander bekend voorbeeld van een certificeringsmerk is FSC, de afkorting van Forest Stewardshop Council. Dit is een internationale organisatie die zich inzet voor het onderhoud en behoud van bossen over de hele wereld en dit op een maatschappelijk verantwoorde manier doet. De manier waarop hout wordt gekapt, heeft daardoor minder nadelige gevolgen voor het milieu en de mensen en dieren die er leven. Consumenten die hout of houtproducten met het FSC-label aanschaffen, dragen zo indirect bij aan het beschermen van bossen wereldwijd.
Welke regels gelden er voor een certificeringsmerk?
Wil je een merk deponeren, dan gelden daarvoor strenge vereisten. Voor een certificeringsmerk is dat niet anders. Grotendeels gelden wat betreft de beschermingsvoorwaarden, de inhoud van het recht, bescherming en uitdoving ervan dezelfde regels als bij een individueel merk. Echter bestaan er enkele verschillen:
- De houder van een certificeringsmerk is onafhankelijk. Dit betekent dat men het merk zelf niet mag gebruiken om producten of diensten van zijn bedrijf op de markt te brengen.
- Het certificeringsmerk geeft geen geografische herkomst aan.
- Bij de deponering dien je je aanvraag vergezeld te laten gaan van een gebruiksreglement
Het gebruiksreglement
Net zoals een individueel merk wil je natuurlijk ook een certificeringsmerk kunnen beschermen. Zoals hierboven al genoemd, dien je bij je aanvraag ook een gebruiksreglement in te leveren. Hierin staat beschreven welke personen het merk mogen gebruiken, welke eigenschappen het merk certificeert en op welke manier deze eigenschappen worden gecontroleerd en op het gebruik van het merk wordt toegezien. Tot slot bevat het gebruiksreglement ook een omschrijving van de sancties die worden opgelegd wanneer de regels worden overtreden.
Neutraliteitsplicht
Een certificeringsmerk kan alleen worden toegepast op de waren of diensten die de houder van het merk certificeert en vastlegt in een registratie. In het gebruiksreglement wordt daarom ook een lijst van waren en diensten worden opgenomen. De houder zelf kan enkel waren en diensten van andere bedrijven certificeren. Voor zijn eigen producten of diensten is dat niet mogelijk. De houder heeft dan ook een zogenoemde neutraliteitsplicht. De geografische herkomst van goederen en diensten kan niet worden gecertificeerd. Dit is iets wat bij een collectief merk wel mogelijk is.
Waarom zou je een certificeringsmerk registreren?
Net als bij een individueel merk kan ook bij een certificeringsmerk een vorm van inbreuk optreden. Bijvoorbeeld doordat het merk zonder toestemming wordt gebruikt door een producent wiens producten niet aan de omschreven vereisten voldoen. Gebeurt dit toch, dan kan de houder van het certificeringsmerk hiertegen opkomen, mits er registratie heeft plaatsgevonden. Dit kan enkel voor de waren en diensten die in het gebruiksreglement zijn opgenomen.
